Των περιστάσεων όλα…

Θεωρητικά θα πρέπει να έχω ζήσει
δυο φορές
να έχω διυλίσει την κάμηλο
να έχω νικήσει όλες τις μάχες και
να έχει υπάρξει η κάθε σκέψη μου
για αιώνες
μέσα σε μια θερμοκοιτίδα

Στον ρου των γεγονότων να έχω χάσει την μιλιά μου
όμως να μίλησα με συναισθηματικές αποχρώσεις
να κράτησα το βιολί τριαντάφυλλο
και να το λάλησα με το δοξάρι έναν όρθρο πολλά εκμυστηρευμένο

Να μου ήρθαν όλα εύκολα: οι μνήμες
του νερού κι ίσως του Νείλου ένα μεσημεριάτικο τοπίο
τότε που οι γυναίκες έβρισκαν τον ταπεινό Μωυσή
μέσα στο καλαθάκι του να πλέει
προς την γη των αθανάτων

πρέπει να έχω κούτελο καθαρό και οξεία την μνήμη
ταπεινώθηκα σποουδαιώθηκα ήπια το αθάνατο νερό- τώρα
το μεσημέρι μπλαβίζει μες τις φλέβες μου, δικαιωμένο
αειφόρα γη καρπίζει πάνω στο στέρνο μου
αγαπώ να ερωτεύομαι είμαι βραχμάνος
που αποκρυπτογραφεί την γύρω του ερημιά..