Βρε τι να την κάνεις την ποίηση;…

Ίχνη πάνω στην άμμο

                                 μπορεί στον ύπνο μου να συνέβηκαν όλα

                                 μπορεί να ήμουν ταξιδιώτης του χιονιού και της βροχής

                                 το μετέωρο δίχτυ πάνω από τα πράγματα

                                 το σκηνικό ενός πέρα πολέμου

                 και στην αγρύπνια μου

                 ο ουρανός

                 σαν ένα αμορτισέρ που αποσβαίνει                                                την ψυχή και τα φαινόμενα

Δυσκολίες πέρα απ’ την πραγματικότητα

με όνειρα θράφηκα –

                              στων γενεθλίων το γλυκό αποπάνω σβήνουν

                              κεριά οι πριγκίπισσες

                              κι ο τρόπος αβρός

σαν από λουλουδιών σχολείο η μαθητεία

Λικνίσματα μες την λιακάδα

   ιδρωμένα κορμιά, 

      σφήνες του αλκοόλ

         που δυναμίτισε

            το ροκ του Αυγούστου

Τα παιδιά που ζουν όμως κάτω από τις σφαίρες

ντροπή του αιώνα μας

θηρίο η τάξη μας θηρίο

συνωμότες καιροί

πάντα ο προδότης ελεεινά περιμένει

βρε τι να την κάνεις την ποίηση που δεν μπορεί

ούτε ένα περίστροφο τριαντάφυλλο

να αποδεκατίσει τους κακούς

κι ας μείνει ο ποιητής με το κρίμα του;…