Κορίτσι δικό μου, γυναίκα μου!

Ο ήλιος κερδίζει τα πάντα με γενναιότητα,
Οι ηλιαχτίδες του αποτελούν καθαρή ειμαρμένη,
Κάτι πουλιά αυτομολούν προς τον επιγραμματικό πέρα ορίζοντα,
Κάτι αραιά ασυντόνιστα νέφη,

Και η μέρα φθίνει κάποτε, όπως να έγειρε να κοιμηθεί
Επάνω στων βουνών το μαξιλάρι· τρίζει
βαθιά και γουργουρίζει η θάλασσα,
Πλοιάρια την διαπλέουν κλείνοντας τον κύκλο πάνω στην δροσιά της· ο άνεμος
είναι μια επιστολή για τον καθένα· άφησε
το παράθυρο απόψε ανοιχτό να εισβάλει
το ματωμένο φεγγάρι
Και στολίσου με τις μπεσαλίδικες πικροδάφνες,
Κορίτσι δικό μου, γυναίκα μου, κι έλα
Στην κάμαρα που ζει για την ηθική της, έλα
Να σε αγγίξω και να μοσχοβολήσεις όπως νυχτολούλουδο που ντρέπεται
και δίνει το άρωμά του να μεθύσουν τα άστρα
Απόψε
Και πάντοτε..