Γνωμοδοτούν οι αρμόδιοι να καλλιεργήσουμε χάος
Πρέπει να τους πιστέψεις κατά τα λεγόμενα
Αλλά πώς να αφήσω το μυαλό μου απέξω;
Πώς να μπορέσω να μην σκέφτομαι;
Δημαγωγεί η παράταξη
Γραβάτα κόκκινη σαν γλώσσα φόρεσε ο πρωθυπουργός
Σαλιαρίζει γλοιώδικα
Υπογράφει τις τονισμένες μας φτώχειες
Το μέλλον δυσχεραίνει με έμφαση
Κάποτε θ’ αποβλακωθούμε- πού θα πάει
Θα τουφεκίσουμε με καρδιά
Συμπυκνώθηκαν οι προδότες
Υποθηκεύουν τα πάντα
Βουρλίζομαι ο πανδαιμόνιος
Να κλωτσήσω θέλω
Σαν ποδοσφαιριστής που στέλνει στα γκολπόστ αυτόν
Τον στρογγυλό σαν μπάλα αρχηγό..
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
".... Πολύ δεν κοιμάμαι. Ξυπνώ
Καταμεσής της νύχτας και διαλέγω
από τους στίχους μου τον κορυφαίο... ΣΠ "
*****
Είναι φορές που φωνάζω "βοήθεια"
κι λέξη ΔΕΝ βγαίνει!
Πήγα προχθές, μεσάνυχτα
από την "Κάλυμνο σου΅
μέχρι την ΅Κρήτη σου΅
και θαύμασα σκέψη βαθύπνοη...
Σου έγραφα
μα δεν τα κρατούσε...
Ζιζάνια και παράσιτα κυριαρχούσαν...
Κάλεσα "βοήθεια" από τις Ινδίες...(!!!) Η παντοκράτωρ-εταιρεία Εκεί έχει τα (ίσως "φτηνά" μεροκάματα)
και -ακριβοπληρώνοντας ΑΕΡΑ αφέθηκε ο νους και η καρδιά μου σε χέρια άγνωστα να ανακαλύψουν και να διορθώσουν τα αθώρητα...
Θα πεις: ΑΥΤΑ είναι τίποτα! και όμως αυτά είναι που μας κρατάνε στο σαθρό μας επόμενο λεπτό...
Κανένας μας δεν ακούει πλέον τίποτα, δεν βλέπει τίποτα.
Κανένας μας δεν καταλαβαίνει πλέον ΤΙ είναι η ζωή του άλλου
κι ας προσπαθούν όλοι να την παραλληλίσουν, να την συγκρίνουν, να την προσαρμόσουν σύμφωνα με τα μοντέλα που της φορούν, με τα ρούχα που της δανείζουν...
Είναι μόλις 6.39 ξημερώματα, τούτη την ώρα που ξαναγύρισα στο "καφεκούτι" της φθοράς...
Σημαντικό μέρος από τις one-of a kind-photografies μου, 80% πιστεύω ότι μου τις έχασαν...
Ελάχιστο το ποσοστό να τις επαναφέρουν...
είναι να κλαίω, μα επαναλαμβάνω: περίμενε... λίγο ακόμη...
Αδύνατο να κοιμηθώ με αυτή την έγνοια... κι ας υπάρχουν χειρότερες...
και σκέπτομαι,
γιατί να τα "λέω" αυτά, ποιος νοιάζεται;
κι ακόμη, ΤΙ μπορεί να κάνει;
Αφού τα πάντα είναι γραμμένα στον αέρα, για τον αέρα...
για το άγνωστο, το αθώρητο...
ως που να εξαφανιστούμε...
Στρατή μου,
αν πίνεις τον καφέ σου,
αν ταξιδεύεις
για την μπουκιά,
για την έμπνευση,
για το τρυφερό χαμόγελο,
για το αγριολούλουδο,
για το ποίημα,
βρες μια κάποια θεσούλα να ασφαλίζεις τα διαμάντια του νου σου... εκείνοι που μας κυβερνούν ξέρουν να μας τα παίρνουν...
Συγγνώμη για το άνοιγμα,
παράθυρο ανοιχτό κι η ψυχή...
Πάντα με Αγάπη,
Υιώτα
"αστοριανή"
ΝΥ
Κάποια στιγμή έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε σε κάποιον, να ανοίξουμε την καρδιά μας.
Χαίρομαι που το έκανες και ήμουν εγώ ο ακροατής σου.
Οι δαίμονες μας παιδεύουν και μας αναγκάζουν να καταφεύγουμε στα δικά μας οχυρά.
Το τελευταίο διάστημα περιφέρομαι, με την δουλειά σε διάφορα μέρη της πατρίδας και έχω μια κούραση βαριά.
Σκέφτομαι ότι γράφω για να αποτοξινώνεται η ψυχή μου από τα δηλητήρια της πραγματικότητας.
Ό,τι και να σου συμβαίνει να παραμένεις υπομονετική και δυνατή.
Τα φιλιά μου και χαιρετισμούς στον Δημήτρη σου!
Στρατή μου,
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Ναι, πιστεύω ότι αντέχω.
"Κάποια στιγμή έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε σε κάποιον, να ανοίξουμε την καρδιά μας.... ΣΠ"
Τό ξέρω, και μετανιώνω, μετά!
Μα πάλι,
ποιος είναι άτρωτος;
Η "ελεγεία σου" στον αθάνατο Καζατζάκη (θα γιόρταζε σήμερα...")
με μάγεψε.
Τουλάχιστον,
εσύ
ΓΡΑΦΕΙΣ!
Πάντα με την Αγάπη μου, σε όλους σας,
Υιώτα
Δημοσίευση σχολίου