Τελεσφόρο…(ή, το άγχος μιας σκιάς..)

Δύουν οι κοινωνίες αλλά προχωράνε-

κι όμως.

              Πίσω από τα κατορθωμένα τους

υπάρχει μια σκιά

κάπου έξω

                 από την επικράτεια ετούτης της ηπείρου

μια σκιά βαριά

σαν να ‘χει ‘ρθει

      από απώτατο θάνατο

      μια σκιά που πλάθει τύψεις

      μια σκιά με βαριές αλυσίδες.

Αγκυροβολημένη στο έδαφος όταν το έδαφος

χάσκει

σαν πόρτα άλλης διάστασης..

Βαραίνει ολοένα, φτάνοντας

στον κώδωνα της φρίκης.

Πώς να δω πίσω από την άϋλη ύλη απ’ την οποία απαρτίζει

η δυστυχία έναν άνθρωπο

κλέβοντας τα πιστοποιητικά του;

Χτυπούν τα τηλέφωνα· αυτό που ξέρω καταρρέει

ανισόρροπο και ισορροπημένο

κάτω απ’ το σήμερα που κρατά κλοπιμαία

και μια αδικία

που σε καμιά εποχή

δεν τελείωσε..