...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

20 Αυγούστου 2009

ΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ!

ΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ!

Ανέβαινα πελώρια συνείδηση της φύσης και μπορούσα πάλι να το δω:
μικρές χαρούμενες φατσούλες λουλουδιών να γνέφουνε ευτυχισμένα-

και νερά κελαρύζοντα ερμηνευτικά της αξίωσης
να έχει ο κόσμος αίμα..

Να ζωγραφίζει ζωές ολόγυρα σαν να μην τελειώνει η άνοιξη.
Μέρα Δευτέρα!


Ακούγονταν οι ψυχές των πουλιών και απ’ τις πολιτείες τους
άκουγες τις καλές ορχήστρες-

στρωτά και ταπεινά έρχονταν η μέρα.

Με είδωλο καρδιάς μέσα σε άηχες τις ώρες
έρχονταν κι έπαιζε πεσσούς ένα λησμονημένο αεράκι-
από αρχαία μεριά!

Έβλεπα Αλικαρνασσό κι αντικρινή Φρυγία·
μέρη που τάσκαζε ο ήλιος με το δόρυ του!

Αριθμούσε άηχου
φωτός παλιννοστήσεις ο ονειροπόλος·

και στα παρμένα κάστρα του ύπνου ο στρατηλάτης άνεμος
έκανε ξαφνικό γιουρούσι μ’ αποτέλεσμα σπουδαίο.

Μέρα Δευτέρα!


Χτυπούσε σήμαντρα της παλιγγενεσίας
ούριος αναμμένος ουρανός.

Βρήκα τα λεξιλόγια που μου έλειπαν
να πω την έκσταση όλη!


Και στα ψηλά που αρμένιζε ύμνος Ομηρικός
με ανορθωμένες μέσα του τις λέξεις
κρυφή αντάρα ραψωδίας φάνηκε
νόστος αρχαίος
και σίγουρη Ιλιάδα!

7.1.2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου