...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

30 Αυγούστου 2009

(Έχοντας κληρονομήσει πολύ φως μαθαίνεις να τραγουδάς..)

Έχοντας κληρονομήσει πολύ φως μαθαίνεις να τραγουδάς
όπως
έχοντας απολαύσει πολλά φιλιά λουλούδια μαθαίνεις να μιλάς ωραία..
Όμως
αυτός είχε πιεί πολύ φαρμάκι απ’ την ζωή και ήταν βουβός..

Καθότανε ολόκληρα βράδια και ακροβατούσε πάνω στην προσπάθεια
να μιλήσει στ’ άστρα..

Και φεύγοντας η νύχτα
τον εύρισκε ξάγρυπνο,
μπαίνοντας η μέρα
δοκίμαζε να μαλώσει τον ήλιο που ήταν πολύφωνος..

Μετά σεργιανούσε στου γιαλού το πλάι κλωτσώντας τα βότσαλα·

ανάβανε τα μάγουλά του και τα μάτια του
όπως δοκίμαζε να τινάξει απ’ τα δόντια ανάμεσα
μια λέξη
ή έστω μια παλιοκουβέντα..

Τι φοβερός χρησμός δόθηκε και τ’ αυτιά του
υποψιάστηκαν την κακοήθεια των δειλινών που στενοχωρημένος
περνούσε μες από της μοναξιάς το τούνελ
σε μια άλλη ζωή, σε μια άλλη ελπίδα
καταλήγοντας στην παγερή στιγμή της ύπαρξης
που δεν θέλει ύπαρξη να ‘ναι..

Τον συντρόφεψα το περισσότερο.
Ένιωσα τον πόνο του, μου δίδαξε
συμπεριφορές των πουλιών,

μου εξήγησε όνειρα·
ξετύλιξε
μια ποιητική πολυσύλλαβης νεροσταγόνας-
με μεγάλωσε στο αίσθημα.

Και κάποτε
έφυγε από μπροστά μου για να μείνει
μέσα στην σκέψη μου ολόφωτος-

να φτιάχνει στον νου μου
το μαγικό ραβδί των ευτυχέστερων μεταμορφώσεων!

1981

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου