...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

6 Αυγούστου 2009

11

11.

Οι φωνές εντός μου είναι πια κατεστημένο που μπορεί
να δημιουργήσει μία χώρα ονείρων..

Κι όμως:
και ξύπνιος ονειρεύομαι..

Τόσο λιτοδίαιτος σε ανάσα που απορεί
ο θεός ‘’τι έπλασα;’’

Έχω αφεθεί να παρασύρομαι από τα μελτεμάκια κάθε πόθου..

Βλέπω γυναίκες ωραιότητας που εξάπτουν
τις φαντασίες ως και των αποθαμένων.

Γυρνώ στο φως-

μισός υπαρκτός και μισός
του ανέμου άθυρμα-
και σκοτεινό ρήμα της μοίρας..

Το κράτος της λατρείας μου
είναι κάτι πουλιά
που αμφισβητούν τα πάντα..

Πετάνε ελεύθερα μέσα στους πιο ασύνορους
ουρανούς-
διδάσκοντάς με ποίημα!

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Αλήθεια... τι έπλασα...

Αυτό Στρατή σήμερα ήταν από μόνο του Ποιημα
Καλησπέρα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Γειά σου Μαρία!
ποιημα όμως είναι και η θάλασσα στο Πόρτο Ράφτη..
απόλαυσε!
και στην Χαλκίδα με καλή παρέα!
την καλημέρα μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου