...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

29 Αυγούστου 2009

ΑΙΘΡΙΑ..

ΑΙΘΡΙΑ..

Κήπε φωτεινέ, ξημερώνει το άνθος σου,
μες τις καυτές γεωγραφίες.

Παλινωδίες αγγέλων,
φωνές που ηχούν ατέρμονα,
πετούν προς τον μεσημεριανό ύπνο μου·
ολόκληρε πόθε!

Αναγκασμένος σε ποιήματα!

Έχει γίνει ένας ουρανός αιθρία-
βάζω τις σκάλες στα μικρά μπαλκόνια
να κατεβούν οι κοπελιές.

Οι αγαπητικοί πετούν λευκά τριαντάφυλλα
που πολλαπλασιάζουν τα φύλλα τους επί τέσσερα-
χρώματα της αθωότητας
εκατόν είκοσι..

Ευεξήγητος αυτός ο μπόμπιρας·
είπε «Χαίρετε!»

Κι εσύ «χαίρετε!»
Αύριο θα μεγαλώσεις σε σχήμα φοβισμένου ανθρώπου,
θα ξενιτευτείς να κάνεις λεφτά,
θα επαναπατρίσεις
ροζιασμένα χέρια
ανήμπορο κορμί
τσέπες άδειες..

Για την φωνή σου υπάρχει
σοφία Ομηρική..
Η ώρα βαδίζει οχτώ και τέταρτο·
κουζουλός ήλιος·
ο φίλος μου στολίζεται με φαντασία·
μονολογεί πως είναι λάθος
«Να χαρίζεις» λέει «μόνο να χαρίζεσαι..»

Θεία μου Λένη στο χωριό!
Στο Μόλυβο, στο νησί..
Το πρωί ξύπνησε,
τσάκισε ένα κλωναράκι βασιλικό,
το ‘βαλε στο μισοκουμπωμένο της μπολκάκι
γινάμενη αειπάρθενη!

Χαράς με, για ένα φλάουτο!
Μια κιθάρα ακομπανιάρει τον πόθο μου·
η κοπέλα βγαίνει λίγο στο μικρό της παράθυρο
φορώντας ένα λιγοστό ρούχο..

Δυο ώριμα μάτια την κοιτούν,
Σαστίζουνε!
Φίλε κουράγιο!
5.3.1982

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου