...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

16 Αυγούστου 2009

169

169.


Τι όμορφα που μυρίζει αυτό το επίρρημα της θάλασσας!
Εκεί..
Σαν από αρχαίο θεό σταλμένο-
ποιητικής δοκιμασίας ολονύχτιας το κατόρθωμα..

Να μπορούσα όπως είσαι μακριά μου να σε κάνω να το αφουγκραστείς
όπως μαγνητίζει την σκέψη μου κι αφήνεται
να πέσει μες των λέξεων την σελίδα.

Κάποτε είμαι ένας θηρευτής που έχασε
τα σημάδια του
και χάθηκε σ’ ένα μεγάλο δάσος.

Κάποτε
είμαι ένας που όλοι,
μέσα του, είναι αυτός.

Πολύφωνος και όμως σιωπηλός-
όπως θαυμάζει αυτό το όνειρο αιωνιότητας..

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Να μπορούσα όπως είσαι μακριά μου να σε κάνω να το αφουγκραστείς...

Να σε κάνω να νιώσεις,
να εισπνεύσεις την δική μου εκπνοή
που εντός της υπάρχεις...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Γειά σου Μαρία!
ελπίζω να απέδωσε ποιητικά το καλοκαίρι..
έχουμε το πιο όμορφο οικόπεδο της Ευρώπης..
μακάρι να το αγαπούσαμε κιόλας!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου