...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

28 Μαΐου 2016

Χρώματα…


Όλα τα τοπία μέσα σου αποδομούνται και μετουσιώνονται
σε έναν βραχνά που με σφίγγει και πάω
να ανταμώσω το μελαγχολικό μου περίβλημα.
Δομείται από στενοχώρια η φυλακή· ο αέρας λίγος εισβάλει
απ' το παράθυρο θυμίζοντας την Άνοιξη και τον καημό της μαργαρίτας.
Μεσημεριάζει.
Ο ωραίος ήλιος περνά στα βλέφαρά μου και φτάνει
μελένιος ως αυτήν την καρδιά
που πάλλεται γιατί για σένα όλη η Ποίηση ξαφνικά σχηματίσθη'…
Κι εδώ είναι που η θρυμματισμένη σιωπή ακουμπά τα αυγά της που με την νοσταλγία σου εκκολάπτονται, αφήνοντας
τα χρώματα το παν να κυριεύσουν..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου