Μεταμορφώσεις..

Σκληρύναμε όλοι. Φορώ

την ψυχή μου. Φορώ

τις συνήθειες μου. Φορώ

τα πάθη που είχα.

Σαν να ταριχεύτηκαν μαζί με εμένα, ανήκοντας

σε ένα σώμα που δεν μου ανήκει.

Διαβάζω.

Το βιβλίο φυγή προς την θλίψη.

Κάθομαι μες την μοναξιά, κάθομαι

μες την απουσία.

Οι αισθήσεις μου παρακμάσαν.

Είναι σαν το ξεκούρδιστο βιολί που ηχεί παράφωνα

μες την πραγματικότητα.

Ο χρόνος είναι πόνος

και δάσκαλος. Τον σπουδάζω.

Ανήκω σε μια απουσία

που κλέβει ελπίδες..