...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

15 Απριλίου 2015

Ήλιος του απογεύματος..







Εγγύς είναι ο θάνατος, ο θάνατος είναι σχήματα
Ακαθόριστα,
κανείς δεν τα προσεγγίζει,
δεν υπάρχει ξεκάθαρο ίχνος
Κι επάνω στην επιδερμίδα μια μελαγχολική βελόνα κεντά
Μα αίμα δεν βγαίνει.
                                  
Ο θάνατος είναι ένα ρέμα που μέσα του κατρακυλούν
Οι ονειροπολήσεις.
                                
Ξέρω ν' ακούω πια- μεγάλωσα.
Στυλώνω τ' αυτί κάτω απ' τα δέντρα και ακούω
την φωνή σου θεέ όταν
Συνομιλείς με τα πουλιά, αφουγκράζομαι
Την φλυαρία των χρωμάτων, ξεχωρίζω
Την γλαφυρή σημασία τους· ή πάλι

Ακούω αυτόν τον ιαματικό ήλιο του απογεύματος που συντελεί
στην αιωνιότητα, που νομοθετεί
Να μείνει η τάξη ως έχει,
η τάξη
των χρηστών και των οπού δεν ζουν χωρίς
την περιώνυμή τους αθωότητα..








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου