...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

21 Απριλίου 2015

Στον αγρό με τα χαμομήλια…






Ο ήλιος βοήθησε την σκέψη μου να χαθεί.
Ανώνυμες πνοές γαυγίσανε μέσα στο μεσημέρι.
Κάπου εκεί αφαιρέθηκα: από το τοπίο, από την ύπαρξη, από τον ρου του πλανήτη.
Το αίμα μου στριφογύριζε δυνατά.
Στον ύπνο μου ακόμη λαχάνιασμα.
Κάτι φιλίες παλιές που τις καρφίτσωσα σαν φυλαχτό στον κόρφο μου και όπως το λέγε η γιαγιά μου ήταν: "Κάλιο
να 'χεις πέντε φίλους από να 'χεις δέκα γρόσια" γιατί
με το χρήμα πού πάς
αλλού από στην δική σου απώλεια;
Έσφιξα την γροθιά μου.
Το τοπίο ξανάνιωσε.
Μια μέλισσα είδα που επετάριζε στα χαμηλά.
Ήταν η ψυχή σου που επιθυμούσε να μου μιλήσει;
Ένα μπαμπακοσύννεφο στο βάθος έδινε τον οιωνό της Άνοιξης..





2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

"...Το αίμα μου στριφογύριζε δυνατά.
Στον ύπνο μου ακόμη λαχάνιασμα.
...
Έσφιξα την γροθιά μου.
Το τοπίο ξανάνιωσε.
Μια μέλισσα είδα που επετάριζε στα χαμηλά.
Ήταν η ψυχή σου που επιθυμούσε να μου μιλήσει;
Ένα μπαμπακοσύννεφο στο βάθος έδινε τον οιωνό της Άνοιξης.. ΣΠ

...ακόμη και τα "αρχικά μας" υφαίνουν την φιλία...
Να είστε όλοι καλά,
Υιώτα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

φιλία είναι αυτό που αντέχει στον χρόνο Υιώτα.
και είναι δύσκολη στις μέρες μας- είναι αλήθεια..
αυτό θέλει κόπο και τρόπο..
εγώ ζητώ αλήθειες βασανιστικές..
και δεν θα συμπαθήσω ποτέ τους πολιτικάντηδες..
τόσο απόλυτος και μόνος!
αθώος μπορεί...


να είσαι καλά..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου