...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

30 Ιουλίου 2016

Γόνιμη κοιλάδα…




Στον σφυγμό της πέτρας χτυπούν οι φλέβες της ζωής και της άνοιξης
Καψωμένη μες τον ήλιο- σαν μια μικρή καρδιά που θρέφει όλο το σώμα του τοπίου
Και το μεσημέρι
Λαύρο, επινικελωμένο
Με το βαρύ μέταλλο των ηλιαχτίδων
Σφάλλει και ξαναεπιχειρεί
Να δεσπόζει, παντού να δεσπόζει.
Η μέρα προχωρά- σφιγμένη γροθιά που τονίζει απόφαση
Η μέρα απολά τα χελιδόνια της να διαβούν χιλιόμετρα θάλασσες
Και να 'ρθουν στης πατρίδας τον τόπο- όπου οι ευωδιές
Αναθαρρήνουν την μουσική των δέντρων-
Η κοιλάδα μαρτυρά του αέρα τις δεξιότητες
Σμήνη εντόμων ζώνουν τα λουλούδια που ζητούν καρποφορίας χάριν
Θεόσταλτα φωνήεντα κυλούν επάνω στην γαστέρα της γης..


4 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

Το αχ των φωνηέντων παρόν

Καλημέρα Στρατή μου

Rick Forrestal είπε...

Beautiful composition.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...




Ελένη στα πλήκτρα των φωνηέντων πάντα πατώ..
γιατί εκεί ακροβατώ και μου αρέσει!
Καλό βράδυ!



ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Rick Forrestal

Thank you!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου