...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

13 Ιουλίου 2016

Μικρός απολογισμός της αστραπής…


Για να μάθω το φως, πόσες επαναστάσεις μες το κύτταρό μου, πόση ανάταση!
Ψηφία άγουρα που με τελείωσαν ενώ
Μόλις θα άρχισα να τα οργανώνω.
Μέσα μου.
Στο χωρίο μιας φωτιάς που η έμπνευση μένει,
Στο ίχνος μιας πληγής που είναι η ίαση που κάνει κόλπα.
Αυτόκλητος είναι ο καημός κι όσοι τον έχουν μένουνε βουβοί και δεν μιλάνε-
Συγκοινωνούντα δοχεία μάτια που άθροισαν το κλάμα και το τίναξαν σαν μια πυρκαγιά
Που μέσα της ο κόσμος είναι πλέων και ρέει·
Αποδομούνται, το βλέπεις, τα σύνορα-
Ο πόλεμος δεν τελειώνει εδώ, όλοι οι πόλεμοι τώρα μόλις θα άρχισαν..

4 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Η θάλασσα στραφτάλιζε- σαν μνήμη ωραία.
Την αποστήθιζα σαν πάντα μ' έναν ψίθυρο
όμορφα να την απαγγέλω
Βαδίζοντας κοντά στον φλοίσβο, αμέριμνος και ιδεώδης..... σπ

...και σε γυρίζω πίσω,
σε εύκαρπα λόγια... προτιμώ
να ξεφεύγω,
παρά να βυθίζομαι περισσότερο.

Ευχές,
από τις όμορφες στιγμές σας,
φιλιά στην Μαριάνθη σας,
-ξετρελαμένη με τα μωρά, υποθέτω,
Πάντα με την αγ'απη,

Υιώτα και Δημήτρης.

ποιώ - ελένη είπε...

Οι καθημερινές μάχες μας διδάσκουν

Σε φιλώ πολύ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...




Μακρινή αδερφή μου,
Ξόδεψε το φως σου σε στίχους που σε παρηγορούν. Πάντα ωραία μιλάμε.
Είναι η ποίηση που μας ενώνει κι εκείνα που ξέρουμε
Κι οι άλλοι δεν τα πολυκαταλαβαίνουν. Είναι το Μυστικό.
Φιλιά..

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...



Ελένη στις γειτονιές μου είσαι λουλουδένια.
Ποιήτρια που ακουμπά τον καημό.
Να περνάς καλά..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου