...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

18 Απριλίου 2010

ΝΤΑΛΙΚΕΣ..

ΝΤΑΛΙΚΕΣ..

Καραβάνι παν μέσα στην νύχτα οι νταλίκες της υπομονής-
κάμπιες που έπεσαν απ' τα μαλλιά ενός μεγάλου πεύκου.
Τα φώτα τους
χτυπούν βαθιά στο μαύρο αύριο
ακούγονται που χαιρετιούνται ο ένας με τον άλλο οι τενόροι-
όπως μετά απ' τα μεσάνυχτα η κουρασμένη τους ακολουθία
πάει ακόμη
προς τα ξημερώματα.

Ακούγονται τα λαϊκά θλιμμένα άσματα,
τσιρίζουνε κάτι φορές τα φρένα,
φώτα ομίχλης κίτρινα χτυπούν εδώ κι εκεί
τον ταραγμένο αέρα
που γέρνει πληγωμένος κατά μήκος της φθαρμένης εθνικής οδού..

Κι όταν που φτάνουν κάποτε να μπουν στο αγουροξυπνημένο σώμα
της πόλης που τις υποδέχεται
κάνει έτσι σιγά σιγά και άτονα να ξημερώσει..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου