...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

13 Απριλίου 2010

Αυτοκτονούν οι μέρες

Αυτοκτονούν οι μέρες- μια σειρά
από γεγονότα μέσα τους
καταγράφονται στα κιτάπια του χρόνου. Εσύ
είσαι με την πρωτόπλαστη σου ηθική
ο διωκόμενος απ' τον παράδεισο εκείνο όπου τα ποινικά
φρούτα το ξέρεις ότι αφθονούν… έχεις
χρηστεί ο θνητός που όλα τα αντέχει-
δοκιμάζουν οι θεοί επάνω σου
μαρτύρια- πού θα σε πάνε;
αν πράξεις επιδέξια
κράτη των λόγων
ίσως σου παραχωρηθεί ένα προνόμιο να υπάρχεις
με μια χαρούμενα που πάλλεται καρδιά!

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Σμιλεύω της καρδιάς την ευτυχία...
με χερι θεϊκή προέκταση της θνητής πλευράς μου...
Είμαι θεός...
Είμαι άνθρωπος

Δημιουργω παραδεισους απροσπέλαστους...
λαχταράω απογαρευμένους καρπούς
που θα με μεταμορφώσουν...
θα με αφήσουν να ταλαντεύομαι...
από αθώα Ύπαρξη της ανυποψίας
σε Ένοχη Μορφή μιας Υπόνοιας...

κι όλο να με κυνηγούν οι ενοχες...
κι όλο να ξεφεύγω από τις Ερυνίες...

Ντύνομαι το Σώμα μου...
Φοράω το άρωμα της Άνοιξης
και σηκώνω το βαρύ Σταυρό μου...

όπως όλοι...

Τα φιλια μου.... σε πληθώρα... λόγω των Υπεροχων κινήτρων...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Να ένα κίνητρο για να γραφτεί ένα άλλο ποιημα..
Την καλησπέρα μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου