Απόφαση…

 

Ε ρε ήχοι από χρώματα και βαθύκολπη Μεγίστη σελήνη!

Στις ερημιές που ο κόσμος μαραίνεται και ξεγελά τον αυτόκλητο θάνατό του.

Διασκεδάζω τις εντυπώσεις ακροβατώ πάνω στα γεγονότα.

Είμαι άχρωμος και νερένιος σίφουνας της φωτιάς και του νοήματος.

Μια ώρα κόκκινη μπουρδουκλώνεται στο τρεκλισμένο περπάτημά μου.

Δεν με πλησιάζει ο Χρόνος από απελπισία.

Στολίζεται ο τρούλος του κρανίου μου με ατέρμονο φως.

Όλος σβήνομαι και ανάβω μες την σιωπή.

Αναπνέω γαλαζωπός στην μοντέρνα άποψη των ουρανών.

Λαχανιάζω ανηφορίζοντας κάθε δύσκολο νόημα.

Συνεχίζω.

Πάντα θα συνεχίζω…