Η παλίρροια γελά στην άμμο και του ουρανού η σκέψη
Είναι μεράκι τρυφερό· ακολουθούν
Αρμυρίκια που συναντούν την υγρασία
Μεσημεριάζει οι ανάσες που κόπηκαν, ατονούν κάτω από τον ελάχιστο ήλιο·
Ανεμούριο ακραιφνώς στερεωμένο στην κατάπληξη·
Δίνονται υποσχέσεις για όλα κι ο χειμώνας εδράζεται
στην συντυχία των στιγμών·
Πέφτουνε φύλλα· ο χρόνος των οράσεων· η ευτυχία
της ρέμβης·
Βαθιά στον νου μας μια αντιπαλότητα φιλοδοξιών·
Για την ποίηση ο καημός και για την αγάπη-
Τελεσφορούν οι ομοιοκαταληξίες στην λογοτεχνία της αγωνίας μας..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Βαθιά στον νου μας μια αντιπαλότητα φιλοδοξιών·
Για την ποίηση ο καημός και για την αγάπη- Σ.Π.
Μη μιλάς για παλίρρια,
ούτε για ρέμβη...
(Τον Αύγουστο, 2005, ένα παλιρροϊκό κύμα 30 περίπου μέτρα,
κατάπιε την αμμουδιά του τόπου μου
και γκρέμισε ό,τι μιας ζωής αποθέματα φερμένα από την Αυστραλία... που γίνηκαν Ξενοδοχεία
ρέμβης -με το θρυλικό όνομα ΕΛΙΚΗ και κατασπάραξαν πολλά άτομα... )
Σκεπτόμουν,
τούτα τα ...περα-δώθε ... μας
ΑΝ κάποτε γίνουν
λεπίδες
να μας ξεσκίσουν...
Πόσοι θα πουν
αυτοί ήταν ποιητές
ή "βλαμένοι" ονειρο .., τοξότες "
Ας είναι! Αρκεί που εσύ, από κει που έφυγα,
κι εγώ
που θα 'ηθελα να μην έχω φύγει ...
στοχεύουμε στην αρπαγή της "αστραπής" ...
Κάτι είναι κι αυτό!
Σε φιλώ
Εμείς οι ταγμένοι στην Ποίηση πάντα θα ζούμε με το όνειρο και την ελπίδα. Γιατί; Μήτε που ξέρουμε κι εμείς. Πάντως ακολουθούμε την καρδιά μας. Άσε τα όνειρα να μην υποδουλώνονται. Θα καταλήξουνε κάπου. Πού; Μακάρι να ήξερα! Πάντως μέσα από αυτές τις διαδικασίες αγαπηθήκαμε. Και με αυτές θα ζούμε μέχρις εσχάτων. Τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου