Από τους λόγους που εφευρίσκω ως τους λόγους που θα πω,
Ακολουθώ τυφλά έναν συλλογισμό μου:
Είναι η νύχτα
Εδώ κι εκεί,
Σπαρμένα φωνήεντα
Που κωλυσιεργούν μπροστά στον χρόνο που τα κάνει
Να φαίνονται κρουστά ενώ είναι άμεμπτα ολοστρόγγυλα
Και κλειστά
Σαν ένας κρίκος σε αλυσίδα- ναι·
Υπάρχει ζοφερό κενό ανάμεσα στις συγκινήσεις και τις ουτοπίες,
Οι λέξεις το επεκτείνουνε,
Μηχανικά στηρίζονται οι έννοιες στην καθαρή πλατφόρμα της γραφής,
Γυρεύουμε ατσάλι και σε ντενεκέ το καταλήγουμε
-Οι ανόητοι δεν θα σκεφτούν και θα μας κοροϊδέψουν-
Εκείνοι δεν λογάριασαν ποτέ τι είναι να σε νοιάζει πώς ο κόσμος περιστρέφεται
Με τόσες λύπες φορτωμένος, τόση ανασφάλεια,
Τόση πια αγωνία, τόσον βιοπορισμό
Και να ζητάς να μην χαθούνε μέσα στην περιστροφή του
Τα ποιήματα που έγραψες για να εκφράσεις τις ψυχές και τον Αρχιερέα Έρωτα
Που προκαλεί σεισμούς και όλα τα ενώνει
Δυνητικά…
5/12/2022
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Υπάρχει ζοφερό κενό ανάμεσα στις συγκινήσεις και τις ουτοπίες, Σ.Π.
Εξαρτάται
σε ποιά φάση της Σελήνης
ονειρευόμαστε
την θάλασσα ήρεμη,
την ζήση προσοδοφόρα,
την Αγάπη ζεστή αγκαλιά ...
Αχ! Αδελφέ μου,
πόσα θέλουμε
που ποτέ δεν επαρκούν,
ίσως διότι ΔΕΝ υπάρχουν
Σε φιλώ
Υιώτα
ΝΥ
Όπως τα λες. Αλλά εμείς που είμαστε οπαδοί της Ουτοπίας πάντα κυνηγάμε το ‘’άπιαστο’’-που όλο μας διαφεύγει, και είμαστε ευτυχισμένοι και δυστυχισμένοι γι’ αυτό!
Τέλειο είναι!
Σε φιλώ!
Πολύ κουρασμένος γύρισα!
Δημοσίευση σχολίου