Εωθινό και βάλε…

Σπαραχτικά το φεγγαρόφωτο πάνω από την νύχτα μελωδεί των φυλλωμάτων·

Οι αξίες όλες εξαργυρώθηκαν·

Ό,τι θρησκεύουμε είναι από ανάγκη

Ή μήπως από φόβο; Ποιός αντέχει

τον θάνατο; Τρέφουμε

Αισθήματα που συγκλονίζουν,

Κι εκεί που εγκιβωτίζεται το φως μέσα στο πλαίσιο μιας χαραυγής

Ένας δρεπανηφόρος ήλιος προβάλλει

Αήττητος!

Αγνό που είναι τώρα το πουλάκι που ξυπνά και στέκει

Πάνω στο δέντρο στην κοιλάδα και αφήνει

Έναν γλυκό κελαηδισμό να μας ανοίξει

Άλλους ορίζοντες!

Αγνό που είναι!

Και τα προάστια που αφήνουν πίσω τους την θλίψη

Και πάνε αποφασισμένα προς την Πράξη την κατάφωρη- πόσο καλά!

Σκορπίζει σαν μπουχός η ματαιότητα.

Κι εμείς με ιδεολογίες ζωντανές

Πιστεύουμε ότι θα τα αντέξουμε όλα,

Πιστεύουμε πως είμαστε αθάνατοι-

Μέσα στην ανθισμένη χαραυγή.

3/12/2022 Αθήνα.