...αποχρώντος λόγου... Δεν είναι ποίηση αυτό, είναι ο καημός μου…
Ανοικτό πλατειάζον λεξιλόγιο
το αειφόρο χωράφι της γλώσσας ... Σ.Π....εκείνο το χωράφιπου δεν ευτύχησα να "οργώσω" στην πατρίδααφού ο χρόνος ήταν μηδενικός.Κι εγώ, Στις νύχτες, κάμπους τριγυρνώ,δάση, που με δαμάζουν.Αγρίμι γίνομαι γυμνό,τα λάθη με τρομάζουν.Είθε ένα άστρο φωτεινόαπ' του ουρανού το δώμαστο μαξιλάρι τ' αδειανόνά' βαζε λίγο χρώμα΄να συμπληρώσει το κενόέστω για ένα βράδυκι ας μ΄έπερνε το πρωϊνόστ' ατέλειωτο σκοτάδι.Βλέπεις, Αδελφέ μου, υπάρχουν κι αλλού βαρύτερα σκοτάδια ...Χαιρετισμούςκι ευχές ,-
Πάντα πας ένα σκαλοπάτι πιο πάνω τον Λόγο! Πώς να μην το θαυμάζω αυτό! Εύγε!Συνεννοούμαστε μέσα από μακρινές αποστάσεις και σιωπές. Κι εκεί με φως συλλειτουργούμε!Στέλνω φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου
2 σχόλια:
το αειφόρο χωράφι της γλώσσας ... Σ.Π.
...εκείνο το χωράφι
που δεν ευτύχησα να "οργώσω" στην πατρίδα
αφού ο χρόνος ήταν μηδενικός.
Κι εγώ,
Στις νύχτες, κάμπους τριγυρνώ,
δάση, που με δαμάζουν.
Αγρίμι γίνομαι γυμνό,
τα λάθη με τρομάζουν.
Είθε ένα άστρο φωτεινό
απ' του ουρανού το δώμα
στο μαξιλάρι τ' αδειανό
νά' βαζε λίγο χρώμα΄
να συμπληρώσει το κενό
έστω για ένα βράδυ
κι ας μ΄έπερνε το πρωϊνό
στ' ατέλειωτο σκοτάδι.
Βλέπεις, Αδελφέ μου, υπάρχουν κι αλλού βαρύτερα σκοτάδια ...
Χαιρετισμούς
κι ευχές ,-
Πάντα πας ένα σκαλοπάτι πιο πάνω τον Λόγο! Πώς να μην το θαυμάζω αυτό! Εύγε!
Συνεννοούμαστε μέσα από μακρινές αποστάσεις και σιωπές. Κι εκεί με φως συλλειτουργούμε!
Στέλνω φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου