Κάθομαι κάτω από τον ουρανό και εκφέρω τσιτάτα συναντήσεων-
Ο ουρανός μου θυμώνει, έχω υπερβεί όρια και όρια..
Πια δεν ορίζω
Έχω καρφωθεί εμμονικά στο Πουθενά,
Λαχανιάζω
Και ανηφορίζω κατά το Μέγα Ψεύδος: είναι ένα Τίποτα
οι θεωρίες μου.
Ξιφασκώ με την ‘’ανάγκη’’, αυτός είναι ο τρόπος μου, έτσι
Διάγω τον βίο,
Και το αποτέλεσμα ‘’μηδέν’’ κι από μηδέν
πιο μηδέν, όταν
τα βάζω όλα κάτω και μετρώ
τι έδωσα, τι πήρα, τι μου μένει,
Αφιερώνομαι όμως -και με ευχαριστεί-
Στον όμορφο Σκοπό μιας μαργαρίτας
Που θάλλει λες και έχει έρθει η Άνοιξη
μες την κλειστή καρδιά μου!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
το Μέγα Ψεύδος: είναι ένα Τίποτα Σ.Π.
Αυτό είναι Ποίηση!
Να αρπάζεις ένα κομμάτι ξύλου
που καίγεται ψυθιριστά στης φωτιάς τις φλόγες
δίχως δικαίωμα αναθεώρησης,
δίχως ευκαιρία συγχώρεσης,
δίχως φωνή
και να το ονομάζεις
ποθητή αλήθεια...
Η φλόγα λαμπιρίζει στα μάτια,
τα χείλη τρεμουλιάζουν στις πύρινες γλώσες,
το κορμί αναδιπλώνεται στην ύπουλη ζεστασιά,
κι όταν σωθούν και γίνουν στάχτη τα κάρβουνα,
καταλαβαίνεις ότι η προσωρινότητα
που αναζήτησες
να διαρκέσει ως το Μέγα Τέλος,
αυτή η λαχταριστή Αλήθεια,
δεν είναι
παρά ένα Τίποτα!
Εδώ, σταματάει το σκέλος
της κοιμισμένης σελήνης...
+++++
Τρομερό κρύο, Αδελφέ μου.
Άνεμος 45 μ. και βροχή ξετρελαμένη.
Εύχομαι να είναι καλύτερα στην πατρίδα της εύνοιας...
Ελπίζω ότι τα έχεις όλα δίπλα σου και δεν χρειάζεται να βγαίνεις έξω. Να μένεις στα ζεστά. Όλα ένα Τίποτα τα νιώθω, κάτι φορές τίποτα δεν με ικανοποιεί. Και προπαντός οι άνθρωποι με τις μικρότητές τους! Τους βαριέμαι! Έχω αποκτήσει καβούκι και απέχω από πολλά. Κι εκείνη η φιλαυτία του καθενός που νομίζει ότι κάτι είναι που δεν είναι! Χαμός!
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!
Δημοσίευση σχολίου