...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

16 Νοεμβρίου 2015

Ο Φωτεινός Άνθρωπος…



Από την δόξα ποιάς ηλικίας έρχεται ο πόλεμος; Όπως
τον ορίζουν οι βόμβες που πέφτουν από τα φτερά των αεροπλάνων, όπως
τον ξέρουν οι χαροκαμένες μανάδες, τα μικρά παιδιά
που διαμελίζουν τα όνειρά τους έως της φρίκης.

Και η λογοτεχνία
τι βάρος μπορεί να σηκώνει,
αρραγής
και ανένδοτη να αποσιωπήσει
αυτά που άρρητα είναι μα θα πρέπει να λέγονται…

Έγινε η ποίηση σταθμός αναμετάδοσης φρικαλεοτήτων πολέμου.
Το αίμα χοχλάζει
μέσα της
και στις σελίδες που μυρίζουν μπαρούτι
ο θάνατος είναι η μόνιμη επωδός.

Τι σκηνοθετώ που ο άνεμος το παίρνει και το διασκορπίζει στον ποιητικό μου ορίζοντα;

Ζαρωμένες λέξεις, μαραμένα φωνήεντα, σύμφωνα σε ασυμφωνία
τελαλίζουν την επιθυμία μου για ωραία κατάληξη:

Ας σεβαστούν οι αιώνες τον Φωτεινό Άνθρωπο- ας αγνοήσουνε τον Σκοτεινό..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου