Να, κοίτα…

Τεκμηριωμένος ανάμεσα σε αντιφατικές καταστάσεις και πράγματα

Που βρίθουν γύρω μου όπως μια υποψία διαβρωτική τα σουλουπώνει

Και τα αποδομεί αέναα.

                                        Να, κοίτα

Που λείπω τελικά κι όμως, ωσεί παρών, χαμογελώ και πάω

Διάφανος και καθόλου ερεβώδης,

Προς την συντέλεια του κορμιού μου που μπουμπουνίζει από καημό και έρωτα και κρυμμένο, μεγαλόσχημο, θάνατο.

                                                                        Να, κοίτα

Χαιρετώ σε μέρα, ακονίζω τις αισθήσεις μου πάνω στα σχήματά σου, ρουφώ την σκόνη του ήλιου σου, χαϊδεύω τις σιωπές σου, κινούμαι υπερθετικός κάτω από τα χρώματά σου που καλουπώνουν την ευκτική δίνη των προσευχών μου..