...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

11 Νοεμβρίου 2015

Η πόλη…




Αψιά πνοή έχει ο αέρας και κόβει σαν ένα μαχαίρι άμεμπτα δίκοπο·
Ό,τι βρίσκω το χάνω, λιγοστεύουν οι ελπίδες μου·
Ο νους μου κυνηγά τα μυστήρια, ενώ
Μια βατή σκέψη αποκαθιστά την Αρετή στο ψηλότερο βάθρο της·
Απ' το μπαλκόνι μου όλα είναι ερμηνεύσιμα: σαν
Να απλουστευτήκαν για να μ' αρέσουν·
Πέρα κοιτάζω:
Είναι η πόλη ντυμένη τον αιθυλένιο μανδύα της και με προκαλεί να της δώσω σκοπό και προσδιορισμό που ν' αντέχει στον χρόνο..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου