...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

25 Μαρτίου 2010

Ξεθωριάζουν τα λόγια, ο χρόνος γεννά την αρμύρα τους,

Ξεθωριάζουν τα λόγια, ο χρόνος γεννά την αρμύρα τους,
δεν είναι πια γλυκά, ούτε χρωματιστά, ούτε σημαίνουν κάτι
όταν τα μιλώ και μετά χάνονται, βυθίζονται, σβήνουν,
μέσα σε μία δίκης σελίδα.

Τα μαζεύω όπως θα μάζευα κάποια άγρια λουλούδια
σ' έναν μεγάλο σαν την ψυχή σου κάμπο
για να στα χαρίσω μετά.

Κι αυτό το ποίημα δεν θα είναι ερωτικό, ούτε θλιμμένο, ούτε αρχικό
ούτε τελειωτικό, ούτε θα λέει
όλα που σκέφτομαι όταν κοιτώ τον ουρανό τη νύχτα
και ξαφνικά δεν είμαι εγώ, είναι ένας άλλος
συναισθηματικός άνθρωπος που τον θέλγουν οι αστερισμοί και αφήνει
την μουσική μέσα του ριγηλά να μιλήσει..

24.11.2009
Καβάλα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου