Τρίζουν οι ραφές του κρανίου μου

Τρίζουν οι ραφές του κρανίου μου, τόπο αλλάζω
ανάμεσα στον κήπο που είναι ωραίος και επιμένει
να μου χαμογελάει με αισθηματικά ανθισμένα φυτά.

Μέσα στο ποίημα μου χωρούν εξίσου όλες μου οι αγωνίες,
οι λεπτές αποχρώσεις μιας σκέψης όπως ουράνιο τόξο
που σημαδεύει το αδύνατον.

Κι αυτό το πέλαγο βαθύ και γαλήνιο τώρα
που πληγώνει τα μάτια μου
μέσα από την προσφερόμενη ρέμβη.