...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Μαρτίου 2010

Πέφτει το βράδυ και ψηλώνουνε οι φωνές των αλλοδαπών

Πέφτει το βράδυ και ψηλώνουνε οι φωνές των αλλοδαπών
που μιλούν μια Βαβέλ με ευφράδεια-

Στην Αχαρνών, πιο χαμηλά από κει που η πρωτεύουσα υπάρχει,
σαν μύθος με την περασμένη αίγλη της, σαν μια ιστορία
που ξεγράφτηκε γιατί την έκανε κτήμα του ο άσπονδος χρόνος-

Κάτι σκουρόχρωμοι τσακώνονται γιατί δεν τους περίσσεψε
ποτέ η χαρά-
Τηλεφωνούν στον θεό (αν υπάρχει)..
καμία απάντηση- κανείς..
Το μεσημέρι ο ήλιος τρυπούσε το κρανίο του τόπου-

Κάτι μανάδες με παιδιά που τσιρίζουν κάνουν την σιωπή να φαντάζει
πολύτιμο δώρο-

Τα μαγαζιά φωταγωγούνται, οι βιτρίνες τους
διαλαλούν μία πραμάτεια θαυμαστή – μια τιποτένια έξαρση-

Η ματαιοδοξία πάντα δικαιώνεται
γιατί ο άνθρωπος επίμονα ξέρει να σφάλλει-
Στο καφενείο παίζουν κρυφά τα χρήματα που θέλησε η τύχη να χαθούνε-
Πίνουν ποτά, καπνίζουνε και βρίζουν
σε άλλη γλώσσα, ακατάληπτα-

Όπως πέφτει μετά βαριά κι ασήκωτη η νύχτα
και καταπίνει όλο το φαρμάκι που θα έφτανε για να ξεκάνει
αυτόν τον ζαλισμένο απ' το άγχος πληθυσμό..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου