Δεν μπόρεσα αυτή την φοβερή παραλογία από τόνους
συλλαβές
μετρικές,
η γραμματική είναι η αστυνομία της γλώσσας,
η περισπωμένη μοιάζει με σφυριά που πλάτυνε
το κεφάλι της λέξης.
Φούρια φαινόμενων οξυθυμίας του λεξιλογίου.
Δεν μπορούσα έτσι να ερωτευτώ
απαγγέλλοντας τα λόγια του πόθου μου.
Με εμπόδιζε η αυστηρή ψυχή της απέραντης νομοτέλειας
του συνταχτικού, προτάσεις
βουίζοντας μες το κορμί του λόγου,
θέλησα να πω «σ’ αγαπώ» σ’ άσκοπη γλώσσα:
είμαι ένας φτωχός εφευρέτης μιας διαλέκτου
όλο νοήματα
Μια ψιλή βροχή από ευφωνίες πέφτει απαλά
μες τα δρομάκια της καρδιάς μου
κοριτσάκια ποιήματα βαδίζουν χέρι-χέρι
σιγανοτραγουδώντας
τραγούδια του συρμού.
Η πόλη των παρομοιώσεων μου έχει ένα δωμάτιο από έμπνευση.
Οι τοίχοι του είναι η ρέμβη της ορθοφωνίας.
Εγώ είμαι νοσταλγός της αγιότητας τοπίων της γλώσσας
άγνωρων για του σημερινούς,
που τους βαράει ο άκαιρος νοτιάς
κάποια αγριολούλουδα κάνουν να αναφαίνει η δύναμη της Περσεφόνης
νικώντας το τάχος της την βραδύτη θανάτου.
Προπαροξύτονη παρομοίωση της ευτυχίας.
Αυλίδα 15/8/82
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
η γραμματική είναι η αστυνομία της γλώσσας, Σ.Π.
...Αντάρτη μου, εσύ!!!
Πολύ καλά αποδίδεις όσα πλημμυρίζουν το στέρνο σου και ξεχειλίζουν
αστράφτοντας
να εντοπίαουν τοπεία εύφορα!
Εδώ, μετά από ...μισό αιώνα, πόσο θα ήθελα να σπάσω αυτά τα "μεταλλαγμένα δεσμά ..."
Σε φιλώ,
Αστοριανή
Έχεις σπάσει εσύ πολλά δεσμά- σιγά μην ζηλέψεις κιόλας! Και έχεις δημιουργήσει έργο θαυμαστό, που θα σε ακολουθεί στην αιωνιότητα. Εμείς να σε ζηλέψουμε πρέπει. Γιατί έζησες με μια καθαρή καρδιά που μας μάγεψε!
Τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου