Προσεγγιστικά…

 

Μια χαρακιά πάνω στην πέτρα μια ραγισματιά στον βράχο που αντικατοπτρίζει

την ψυχή μου κάθομαι

στην γαλήνια κορυφή κοιτάζω

ετούτον τον μπαρουτοκαπνισμένο ουρανό η γη

ζητάει μια βροχή η γη έχει μια τολμηρή

θεωρία των προσεγγίσεων έχω μέσα μου

όλους τους στρυμωγμένους μου εαυτούς κι αυτούς

που έφηβος υπήρξα, ένα αστόμωτο μαχαίρι που ακονίστηκε

πάνω στο βιοποριστικό τροχείο και αυτούς

που ήμουν κουρασμένος από λύπη και μελαγχολίες έχω

μέσα μου στοιβάξει τόσα κουρασμένα δευτερόλεπτα μπορεί να μην με νοιάζει

πια ο τυμβωρύχος που ήμουν μπορεί να συμβιβάστηκα

μ’ αυτήν την άξεστη ύλη που

με κατέφαγε να έγινα

ένα απομεινάρι στίχου που πολύ με συγκίνησε και ώσπου

να ‘ρθει η ξεκάθαρη αυγή εγώ περπάτησα

στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού μου λυτρωμένος

από όλες τις επείγουσες θαλερότητες να είμαι

τώρα ένας πιο ταπεινός δούλος μιας

παράξενα ευάλωτης θρησκείας…

7/9/2024

Όλες οι αντιδράσει