Ζέστα βουλιμική, ψευτοδιαλέγει θύματα και τις παρομοιώσεις.
Καταπατώ τους νόμους της ευφράδειας και σημαιοστολίζω
Τις σύμμαχες λέξεις. Απόλυτος πάντα.
Φυσώ στους ασκούς και στο λαχανιασμένο νταούλι παίζω
Την ευθυμία μου.
Πώς επανέρχομαι στην προεφηβική μου αισιοδοξία;
Ο καιρός είναι πληθυντικός παράπονος
Και κεντημένα κολασμένος.
Οι αισθήσεις μου μεταδίδουν απροστάτευτες συλλαβές που ερεθίζονται και κοκκινίζουν
Κάτω από δαρμένες άγρια θερμοκρασίες.
Κρούω τα φτερά μου, προφέρω μια πνευστή ανάσταση, με προσπερνά η γραφή σε ένα άθλο του φανατισμένου καμικάζι, με προσπερνά.
Τούτη μου είναι η ανεκδήλωτη εξωστρέφεια, η βέβηλη ρήση μου
Σκαρφαλώνει στο άσπρο χαρτί και διαρκώς εντείνει
Τα φαινόμενα των οραμάτων. Όλα
Είναι μια κίνηση που μες τον Χρόνο συνουσιάζονται και εκπίπτουν
Από τα πάθη της ημέρας και της φωτιάς…
10/6/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου