Οι μοναξιές…

Ολοένα σκηνοθετούν οι νύχτες μου κι ολοένα εγώ δεν καταλαβαίνω

τι αυτό θα έχει κατάληξη.

Ζω με συμπτώματα κούφιας ελπίδας.

Άτονος μες την εναντίωση, κρύβομαι πίσω από λέξεις, μαλώνω

με του εαυτού μου την συστολή.

Τι φρούτο δάγκωσε η πραγματικότητα και το σκληρό κουκούτσι του φτύνει

πάνω στο νυν τριανταφυλλένιο ένστικτό μου που

στόμωσε; Ακολουθώ

βήμα το βήμα το μηδέν. Με ξένιζαν

πάντα οι αριθμοί. Φυτρώνω

εκεί που δεν με σπέρνουνε, δεν είμαι λόγος,

ρυθμός, αναπνοή, δεν είμαι

παρά οσμή που ενστερνίστηκα κάτω από το λυρικό φεγγάρι

εγώ ο αμελής που όσες μοναξιές μελέτησα τόσες

προέκυψαν για την καρδούλα μου αξίες…

5/9/2024

Όλες οι αντιδράσει