Λεπτός αχόρταγος εκνευρισμός, μια λαίμαργη εικόνα
Της νύχτας που αποθρασύνει τις σκιές να ανταμωθούνε
Με τους φόβους μας, κλονίζουν
Από του φεγγαριού την φραστική παραμυθία
Κι εγώ να αφήνομαι να μην με αγγίζει ούτε δέος ούτε έκπληξη….
Κλειδωμένος και αυθαίρετος πίσω από ξεπνοϊσμένους ουρανούς και θρησκείες
Που κόσμησαν την εφηβεία μου κομίζοντας πληρότητες
Των επιβεβλημένων νοημάτων- τώρα μια θέληση
Ελευθερόστομη έχω
Και υπολογίζω βασανιστικά τις κυριολεξίες μου!
Δεν αγαπώ καμία εχθρότητα, ξέρω
Πως κάποτε θα ναυαγήσω στα ρηχά, και το ζουμί θα αφήσω πα’
στον ουρανίσκο μου να δώσει τέρψη απ’ το φρούτο
Που φέρει οσμή και αίσθηση από πρωραίο παράδεισο!
Α πόσο έγγραφα εξαερώθηκα! Όταν κατάλαβα
Τι λεξιλόγιο κρασί με μέθυσε ήταν
Αργά να ανασυντάξω τις δυνάμεις μου- ένιωσα
μόνο να οφείλω
Και αναμαζώχτηκα κάτω από μια αναζήτηση που χειραγώγησε
Των ομματιών μου την ανθοφορία:
Ωραίο παραμύθι αποσαφηνισμένο στην τοκογλυφία της πραγματικότητας…
24/8/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου