Ποντάρω στην σημασία του Χρόνου.
Όλη η θερισμένη αγωνία
Μέσα μου, αδικαίωτος μεγάλος ποταμός.
Πάνω στον τιποτένιο ορίζοντα
Μπουκωμένη με όνειρα νύχτα·
Ανήκει στην σκιά της μια αιωνιότητα.
Γεμίζω την σιωπή με λέξεις.
Κι από τις λέξεις μια επώαση μου μοιάζει
Όλη η παράξενη ακολουθία
Κάθε σκιάς και κάθε αστήρικτου άστρου.
Τι ανθισμένη που μου φαίνεται η ανθρωπότητα!
Εναποθέτω τις ελπίδες μου επάνω της.
Κάτω από την πένθιμη γαλήνη ένας όμορφος αντίλαλος από
Τα χορικά των ψευδαισθήσεων μπροστά μου στερεώνει
Το ιδρωμένο ανάμικτο με αίμα καλοκαίρι….
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου