Καραμπουρνάκι…

Ζήτησα εκείνα που μου δόθηκαν αλλά και άλλα
Με βρήκαν που με πονέσαν και τα 'σωσα. Έτσι
Περπατάς μες τα ποιητικά σκοτάδια. Μάτια μου
Που στο Καραμπουρνάκι ένα μεσημέρι ερωτευτήκαμε, αθώοι
Και ντροπαλοί όπως ένα λιανό ψιχάλισμα
Που αφήνει ίχνος από βάρος που δεν λογαριάζεται – κι αυτό
Είναι, στο κάτω κάτω, το αντίτιμο του έρωτα..