...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

21 Ιουνίου 2016

Θαλασσινό…




Το θλιμμένο παιδί στο θλιμμένο ακρογιάλι·
Σκάζει το κυματάκι αβρό και αναίτιο,
Η θάλασσα μουρμουρίζει το ντροπαλό ευχέλαιό της,
Πετούν οι γλάροι,
Ο αέρας δένεται σε υποψιασμένες ριπές,
Στραφταλίζει η απεραντοσύνη της,
Τιτιβισμοί και τραγουδιών συγχορδίες
Γεννημένη απ' τα κύματα Τρίτη
Στην προκυμαία
Στον βαθύ ήλιο
Οι προβληματισμοί του φωτός λύνουν τις εξισώσεις της ελευθερίας
Ένα καΐκι κάνει για τα ανοιχτά
Το παιδί ζωγραφίζει
Στα μάτια του διαβάζω το μεράκι που έχει
Στα μάτια του διαβάζω τους στίχους μου..

3 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Το παιδί ζωγραφίζει
Στα μάτια του διαβάζω το μεράκι που έχει
Στα μάτια του διαβάζω τους στίχους μου.. ΣΠ

...και να μην το ...ήξερα
αυτό το "παιδί"!

Σεληνόπληκτο κι αυτό...

Πάντα με την αγάπη μας,

Υιώτα,ΝΥ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...


Σε χαιρετώ πιο κουρασμένος από ποτέ. "γεννήθηκα για να πονώ και για να τυραννιέμαι…"..τί να κάνουμε; Έτσι είναι η ζωή.
Απλά δεν έχω χρόνους για τον εαυτό μου.
Τα φιλιά μου και να είσαστε καλά..

Αστοριανή είπε...

...στο ενόραμα ανασαίνεις...

μείνε εκεί...
Φιλί νυχτερινό με μισοδαγκωμένο ΝεοΥορκέζικο φεγγάρι...

Χαιρετισμούς και υπομονή από τον Δημήτρη μου, τον άλλο ...Στρατή!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου