Λέοντας καημός…

Και φως και ήλιος και αέρας
Και τα μάτια σου στυλωμένα μες την άκρα σιγαλιά
Φενάκη των αοράτων, υψικάμινος των παθών, όλα συντέλεσαν ακραίο καλοκαίρι
Ήσουν ονομασία πόθου και δεν σε αψήφησα
Ήρθα κοντά σου φοβούμενος του απολύτου την λάβα
Πιο ερωτικά δεν υπήρξανε μάτια, πιο να λιγώνουν τον ναρκοθετημένο Ιούνιο
Σε διάβασα απ' όλες τις όψεις που έχεις
Και έμεινε μες την καρδιά μου λέοντας καημός..