Ερωτεύομαι το φωτεινό πνεύμα της μέρας, τον βουερό μαχαλά
των χελιδονιών, την χαρά που γίνεται σύννεφο
που κομπάζει.
Το γέλιο των παιδιών αποδεικνύεται μεγάλη αξία
και όταν το μεταγλωττίζω, δυο πουλιά
υψιπετούν ως τον ουρανό των ανείπωτων λόγων μου.
Μου χάρισε η ποίηση
Τον τρόπο να κοιτώ και απ’ την άλλη να βλέπω
πάντων των γεγονότων.
Χωρίς συντακτικές δεσμεύσεις, νομοτέλεια
μιας γραμματικής που δεν ευθυβολεί
παρά μονάχα για των αιτίων το αίτιο.
Κι αν
από τα ειπωμένα μου εκδιώξω την θλίψη
την κακή της ζωής, ένα φιλί
πορφυρό και ολόφρεσκο μένει
που υπερίπταται
κι απάνω των κυμάτων
εδράζεται
της πραγματικότητας και της θάλασσας..
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Δε φαίνονται όσα υπάρχουν. Και όσα δε φαίνονται αξίζουν περισσότερο.
των αιτίων το αίτιο!!!
Σε πόσο πιο απύθμενους βυθούς να καταδυθείς, Στρατή?...
Βούλιαξε η ερμηνεία στον πρωτεργάτη Λόγο,
που ταλάντωσε το Τόξο
και έριξε στη Σκέψη την Πρώτη του Ποιήματος Στροφή!!!
Σε φιλώ...
Σου χάρισε τον τρόπο να κοιτάς και ήταν πολύ γενναιόδωρη σ’ αυτό της το χάρισμα!
Τα πουλιά που υψιπετούν ως τον ουρανό των ανείπωτων λόγων σου,
χαράζουν με τα πολύχρωμα ράμφη τους
κελαηδισμούς μέσα στα σύννεφα..
Καλό απόγευμα!
Γουΐκα
καλώς την!
Ελπίζω να ωφέλησε φιλοσοφικά το καλοκαίρι..
Δίκιο έχεις..
Πυκνός και λακωνίζει ο λόγος σου..
Κόκκινη ΚΑΚΙΑ
να που μου αναγνωρίζεις και μια φορά την μαγεία των καταδύσεων..
Τα φιλιά μου!
Μελίνα μου
σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Χαρούμενη να σε ακούω!
Θα αντέξουμε!
Καλό βράδυ!
Ο πίνακάς σου μαγικός!
Δημοσίευση σχολίου