...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

30 Σεπτεμβρίου 2011

Είναι το φρέσκο ξύλο που στενάζει κάτω απ' την πριονοκορδέλα.




Είναι το φρέσκο ξύλο που στενάζει κάτω απ' την πριονοκορδέλα.
Εγώ που έχω συνηθίσει να ακούω τις φωνές που δεν ακούγονται
νιώθω την μιλιά του:       είναι σιγανή σαν ψίθυρος, αινιγματική
σαν αγίου παραίνεση- και σκίζει την ησυχία του μεσημεριού.
Το κρατώ μες τα χέρια μου και σέβομαι ειλικρινά την ύλη του.
Μετασχηματίζω την μορφή του ώσπου να γίνει η μορφή του
μια άλλη μορφή
που θα αξίζει την προσοχή
που ζητά κάθε στοιχείο της φύσης.
Κολλώ τα πριονισμένα κομμάτια. Περιμένω να στερεωθούν οι συνδέσεις.
Κάπως έτσι που δένεται και το αόρατο. Μυρίζω την ζωντανή ψίχα του.
Τα ρούχα μου μυρίζουν ροκανίδι και δυνατόν ψίθυρο σάρκας.
Κι όταν φτάσει το έργο μου να είναι αυτό που θα ήθελα
η ψυχή του ξύλου είναι πάλι εκεί και εγώ που ξέρω της μιλώ
όπως να μίλαγα στον αδερφό μου, στην ερωμένη μου, σ’ ένα πουλί
που ξέφυγε απ’ τα χέρια μου για να ζήσει
μια δική του απέραντη ελευθερία..

                                                                             30.9.2011

5 σχόλια:

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΤΟ ΚΡΑΤΩ ΟΛΟ!
ΘΑΥΜΑΣΙΟ!
ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ!

~reflection~ είπε...

Ότι δημιουργούμε
παιδί μας βαφτίζεται
και την ευτυχία της γέννησης
την διαδέχεται το βάσανο του αποχωρισμού...
αβίαστα...



Σε φιλώ....

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΧΑΡΙΛΑΕ
είναι μια εικόνα από την καθημερινή πραγματικότητά μου..
που της όφειλα, να την κάνω κάποια στιγμή, ποίημα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΚΑΚΙΑ

όταν το δημιούργημά μας είναι από στοιχεία και ιερή ύλη της φύσης, πίστεψέ με, η συγκίνηση είναι μεγάλη!
Φιλιά!

Χαρ. Αλβερτος είπε...

...ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ,
ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥΣ ΚΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ...
ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΟΙΗΣΗ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου