Επιθυμία!...

 

Ένα παράθυρο ανοιχτό και να είναι Αύγουστος

δεινά να είναι στρυμωγμένος ο αέρας μες τα αρμυρίκια

Να μου ασκούνε εξουσία οι σιωπές να γίνομαι ερημικότερος

ολοένα να μιλώ

Μια γλώσσα ακατάληπτη να με μαλώνουν

Τα πουλιά να φεύγω

Από τα όνειρά μου να κινώ

Να πάω κάπου και ευθύς να μετανιώνω να

Είμαι πανύψηλος σαν που

Το λέει το παραμύθι ο Κοντορεβιθούλης να

Ζω με νου γεμάτο πνεύματα να φλυαρώ

και κάτι- ευτυχώς!- να μένει

Επάνω στην γαστέρα σου Μαρία να φιλώ

Το ρόδο σου και να αναστατώνεται το καλοκαίρι σούμπιτο να είμαι

Ποιητής που έχει την μοναξιά του για αξία να

Σ’ αγαπώ καρδιά μου να το ξέρεις να σε έχω καταφύγιο να είμαστε

Μόνοι στον κόσμο που αλώθηκε από ζητιάνο αέρα να μπορούμε

Όπως φιλιόμαστε να φτιάξουμε και πάλι έναν παράδεισο να πάρει

Καιρό να είναι κατοικήσιμη η αγάπη μας μα όμως

Να επιβιώνουμε σε μια πλευρά του ήλιου την πιο φωτεινή να παραμένουμε

Ποιητές οπού βαστούνε άρματα φιλιά και λόγια που έχουν αιώνια

Μεγάλη αξία!

8/8/2025