Θα σβήνω το σκοτάδι μ’ ένα ποίημα θα το αναιρώ
Έχω ποτίσει με αντιθέσεις την φτασμένη λογική την έχω πια δυναμιτίσει
Δεν μου αρέσει αυτός ο βίος όπως έγινε μυρίζει επίμονο μπαρούτι
Είναι ένα λουλούδι ταπεινό που αχνογελά έξω από κάθε υποσχετικό παράδεισο.
Το αίσθημα
είναι εύθρυπτο
σαν το κοχύλι
Και στιλπνό σαν το φεγγάρι που εξέπεμψε
Σήματα φωτεινά μες την αγρύπνια. Εδώ
Σε βρήκα και σε έχασα, για να ερωτευτώ
μια χίμαιρα
και μια μαραζωμένη
Ανάμνηση-
έτσι υπήρξα πάντοτε κοντά σου!
22/8/2025
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου