ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Γράφει ο Στρατής Παρέλης
Δημιουργία Σύμπαντος…
Και, μετά, σφύζει από μουσική, ξεπερνά το στερέωμα-
Σκάβω στις ζοφερές αλήθειες του, πελαγοδρομώ
Ανήκοντας στους κουρασμένους του ακόλουθους, ευτυχώ
Να έχω φιλοξενηθεί στον πόνο της Δημιουργίας του, είμαι
Ένα παιδάκι που γκρινιάζει να του αποδοθούν οι μοίρες του Ωραίου-
Κάπου θα σφάλλω τελικά, κάπου θα παρασύρομαι από μια καλλικέλαδη κατάπληξη
Την ώρα που όλοι γύρω μου δεν θα καταλαβαίνουν και εγώ
Θα τους διδάσκω νότες χαρωπές και τριαντάφυλλα…
*
Ιερατείου του διαφορετικού..
Δυσκολότερο πια το τέλος των πάντων
Και μέσα μας στριφογυρίζει παραζαλισμένη η μέλισσα
Ανοίγοντας τις μικρούλες φτερούγες της
Πεταρίζει γύρω από ένα λουλούδι
συμπερασματικό
Φτιάχνοντας χιλιοστό χιλιοστό την ίαση
Και -ω του θαύματος!- ξεκουφαίνοντας την βαλτωμένη μας κατάσταση
Φέρνει το μέλι στην χούφτα του κόσμου.
Α ρε θεέ, που κρύβεσαι και μόνο με διαίσθηση σε πιάνουν οι κεραίες μας!
Να δω προσπάθησα πίσω από τα κραταιά βουνά σου
Τις λίμνες που έφτιαξες να ξεδιψώ
Τις μεταξένιες ηλιαχτίδες σου.
Έκαψες το μυαλό μου με τα πάθη μου
Ένιωσα να με αγγίζει η μιλιά σου
Ούτε στον ύπνο με ησύχασες
Α τι ωραία πεταρίζεις μέσα στα κρυφά μεγάλα
Αιώνια λεξιλόγια των ελπίδων μου!
Αποσυνάγωγος κάτω από τον απλωμένο ουρανό
Ούτε υπάρχω και- θα έλεγες- ούτε και δεν υπάρχω
Βάφομαι χρώμα του πολέμου, ένα αστέρι γίνομαι
Που εύκολα συντρίβεται στην φουρκισμένη του μελαγχολία…
*
Η αποχώρηση του ποιητή…
Για να μην ελαττωθείς δεν μιλούσες
σε κανέναν, έσκαβες
κάτι μυστικές γαλαρίες και από την γη
δραπέτευες προς το ασημένιο φεγγάρι
Εσύ, ο μέγας Απών.
Όλες τις νύχτες ανοιγοκλείνοντας την λάμψη
ενός κόσμου που δεν θα κατανοήσουμε, έφτασες
κάποτε στην ύστατη τόλμη να ζητάς
πληθυντικό παράδεισο, κι ενώ το ήξερες
πως τέτοιος δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει.
Τώρα το φιλέρημο ποίημα σου ψιθυρίζει στο μυστικό σκοτάδι
εσύ κλιμακώνεις την αθωότητα
γεννάς την σημασία κάθε άστρου.
Κι εγώ
αναρωτιέμαι πόσο δύσκολα καθένας μας καταλαβαίνει
ετούτη την θυσία την μυστική
να είσαι μόνος σου κι όλα τα πλήθη να σε προσκυνούνε
κάτω από βιαστική αιωνιότητα
που ετοιμάζει θάνατο
και δροσερή λησμονιά…
Άγιοι Ανάργυροι, 23/1/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου