Κορίτσι δίκοπο…

 

Στο γούστο του ήλιου πικροδάφνες και μια λαβωμένη
λεμονιά
Έξω απ’ το σπίτι μου,
μια αιθέρια κόρη
Που βασανίζει την σκέψη μου πρωινιάτικα.
Ησυχία αφάνταστη˙
μικρές φωνούλες των πουλιών, τιτιβίσματα
Και χαρές που απηχούνε της αιωνιότητας τον θόλο.
Παρασκευή.
Σκηνοθέτησε την παρουσία σου στο μικρό θέατρο
της ζωής κι αφιερώσου
Σε κείνα που εκτελούνε χρέη παράδεισου-
Λόγια και λέξεις, σαν αγκύλες που χωρά το ζαλισμένο καλοκαίρι…
Νεφελώδης δεν είναι ποτέ ο ουρανός- τον καθαίρουν
Οι πνοές της αυγής, οι σεβάσμιοι άνεμοι, η ηλιαχτίδα
και πάντα
Όπως συνθέτει μουσική τ’ αηδόνι, μελωδία
Επηρμένη, σαν γειτονεύει
Το Αόρατο με σένα
Κορίτσι δίκοπο, που αποσπάς
Ένα στιλπνό βοτσαλάκι και πας
Κατευθείαν στο φωτεινό Σημείο
του πελάγου…

28.8.2020

Salvador Dalí:The Spectre of Sex Appeal.