Πού να το πεις; Είναι παράξενη η Αλήθεια,
Βαφτισμένη σε Ιορδάνη τελικό και αρχικό κήπο της Βαβυλώνας
Κρεμαστό˙ κατά τα άλλα
Σοφό είναι να απέχεις από τα δρώμενα
που έχουν τελματώσει, από
Πολιτικές που γέμισαν ολέθρια λάθη και, στο τέλος,
Θα ακρωτηριάσουν την πατρίδα. Μένω εκτός
Και αραδιάζω στο μυαλό μου σαν παράξενα στιχάκια
Ερωτικά, που κάνουν την καθημερινότητα μου πιο υποφερτή.
Ανθίζουν κήποι, κρατώ ενός βασιλικού
Κλωνάρι μες τα δάχτυλά μου και μια συντριβή
Αρώματος σαρωτική με συνεπαίρνει. Κι ο Χρόνος
Που τον αντιλαμβάνομαι να με δαγκώνει ύπουλα και μόνον
Περνά ξυστά από πάνω μου κι όπως με γδέρνει
Σαν που με το ποδήλατό μου έπεσα στην άσφαλτο κι η φόρα
Μου έγδαρε τα γόνατα και μου ματώσανε- ο Χρόνος
Περπατά σαν ένας κάβουρας κοντά μου, στο πλάι
Και όλον θέλει να μ’ εκδικηθεί..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου