Φωνή εν της νυκτός την υποψία..

Έπλασα την φωνή και μου εχάθηκε η φωνή

Ξεστράτισα

Μια λιακάδα με έθρεψε- ω φως

Που έψαυσε τα ήσυχα νερά και έζησα

αλλιώς την βαρκάδα!

Η μέρα λούστηκε αιωρούμενες αλήθειες και του λεξιλογίου οι αρετές υπήρξανε πριν τις ανακαλύψω.

Παλαιόθεν. Ο επικός βαρκάρης με οδήγησε ως την σκιά.

Όσος κόπος τόσος θάνατος.

Πουθενά που φοβήθηκα.

Στύλωσα το αυτί: παντού ησυχία.

Σημείωσα τις λέξεις μου στο βραδινό αέρα που, όπως τετράδιο, ξεφύλισσα

προτού το ηλιοβασίλεμα κλέψει τον νου μου και αγαπήσει τα

που κούρνιασαν πουλιά..