...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

27 Φεβρουαρίου 2017

Δισταγμός..




Ψηλαφίζω βεβαιωμένα και -ανάμεσα σ' αυτά που αγγίζω- λείπουν οι ευαισθησίες που άπτονται του φωτός- να αναπάντεχο!
Τα αθροισμένα φωνήεντα λάμπουν στον ήλιο και
μια μικρούλα λεμονιά, δίνει το χαμογέλιο της
ενέχυρο να ξορκιστούν οι διαβόλοι. Πού θα πάει, θα έρθει η Άνοιξη! Θα μυρίσουν ευθυμία τα περιβόλια
και ο αέρας θα κανοναρχεί να στεφανωθούν οι κοπέλες με τα στεφάνια άλλων θρησκειών. Όπως
διαβάζω μες την απουσία, κάποτε, λύπες φτηνές
που υποσκίασαν και, δεν λέει να φανεί, το ποίημα..



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου