...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

15 Φεβρουαρίου 2010

Όταν κλείνεις την πόρτα το βράδυ

Κλείνεις την πόρτα το βράδυ
Και τα σεντόνια που κοιμάσαι γράφουν ξανά την ιστορία σου
Με των ερώτων που έζησες το πάθος..

Όταν που δεν το ξέρεις κι όμως ονειρεύεσαι

Γαλάζια, λευκά
Κίτρινα, κόκκινα, πιο μαγεμένα
Όπως οι νύχτες καρφώνουν τα εύστοχα βέλη τους
πάνω στο ξύλινο ανθισμένο αεράκι
Που θα το κάνει το φεγγάρι σου απόψε υποτακτικό του..

Όταν ευθύνεσαι για την που γύρω σου συμβαίνει αθανασία..

Είσαι μια ψυχή φάρος που το φως σου μοιάζει το μόνο σωτήριο
Σινιάλο για τους παραπλανημένους..

Και σε υπερασπίζομαι γιατί πολύ πολύ πολύ μου μοιάζεις..

15.02.2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου