...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

26 Ιανουαρίου 2010

Θυμάμαι τα πράγματα που τα έλεγα «σήμερα..»

Θυμάμαι τα πράγματα που τα έλεγα «σήμερα..»
Και πέρασαν αθόρυβα, αντίπερα , ως την μνήμη
Βαραίνοντάς την πιο πολύ κι από
Την μελαγχολία μιας γυναίκας, βράδυ στην ακρογιαλιά και στην ψυχή μας

-Κι έλεγα πότε να περάσει και αυτή η στενοχώρια
Να δούμε καλημέρα την χαρά να μας χαμογελάει
Μέσα σε δύο γυναικεία μάτια όλο αγάπη!»

Το ποίημα λαχανιάζει.
Τρέχοντας από την ψυχή του ποιητή προς την ψυχή σου.
Ξεψυχώντας,
φωνάζοντας «Νενικήκαμεν!»

1978\ 28.9.1984

2 σχόλια:

Liza Giannouri είπε...

Υπέροχο ποίημα ,
Πλήρες!
Καλημέρα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ευχαριστώ Λευκέ λύκε!
καλό απόγεμα!
θαυμάζω πάντα την σελίδα σου! διδάσκει!...

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου